ผู้จัดการมรดกมีจำนวน  2  ประเภทด้วยกัน  ได้แก่  ผู้จัดการมรดกโดยพินัยกรรม  และ  ผู้จัดการมรดกโดยคำสั่งศาล ( มาตรา 1711)
ผู้จัดการมรดกโดยพินัยกรรมนั้น  คือ  ผู้ทำพินัยกรรมหรือผู้เจ้ามรดกได้ระบุไว้ในพินัยกรรมว่า  ผู้ใดเป็นผู้จัดการมรดกของเจ้ามรดกหรือจัดการมรดกตามพินัยกรรมของตนเองได้  ซึ่งกฎหมายกำหนดเอาไว้  2  ลักษณะได้แก่  ผู้ทำพินัยกรรมตั้งขึ้นเอง   หรืออีกกรณีหนึ่ง  บุคคลซึ่งระบุไว้ในพินัยกรรมเป็นผู้ตั้งขึ้น  หลักเกณฑ์ดังกล่าวได้ระบุไว้ในมาตรา  1712  แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์  บัญญัติว่า  “ผู้จัดการมรดกโดยพินัยกรรมอาจตั้งขึ้นได้  (1)โดยผู้ทำพินัยกรรมเอง (2)โดยบุคคลซึ่งระบุไว้ในพินัยกรรมให้เป็นผู้ตั้ง” 

ผู้จัดการมรดกโดยคำสั่งศาล  คือ  ผู้ที่เป็นทายาท  หรือผู้มีส่วนได้เสีย  เกี่ยวกับกองมรดกจะร้องขอให้ตนเองเป็นผู้จัดการมรดกก็ได้  คำว่า  “ทายาท”  นั้น  จะต้องเป็นทายาทที่มีสิทธิรับมรดกของผู้ตายหรือเจ้ามรดกเท่านั้น  หากเป็นทายาทที่ไม่มีสิทธิได้รับมรดกของเจ้ามรดกแล้ว  ย่อมไม่มีสิทธิต้องขอให้เป็นผู้จัดการมรดกได้  ต่อไปจะอธิบาย  ทายาทใดบ้างเป็นผู้มีสิทธิได้รับทรัพย์มรดกของเจ้ามรดก  ก่อนอื่นอยากให้เข้าใจเสียก่อนว่า  หากมีทายาทชั้นใดที่อยู่ในอันดับต้นๆ  แล้ว  ทายาทอันดับถัดไปก็จะไม่ได้รับทรัพย์มรดก  หรือเรียกอีกอย่างว่า  ญาติสนิทตัดญาติห่าง  ทั้งนี้  กฎหมายได้บัญญัติเอาไว้ในมาตรา  1630  แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์  ว่า  “ตราบใดที่มีทายาทซึ่งยังมีชีวิตอยู่  หรือมีผู้รับมรดกแทนที่ยังไม่ขาดสายแล้วแต่กรณีในลำดับหนึ่งๆ  ที่ระบุไว้ในมาตรา  1629   ทายาทผู้ที่อยู่ในลำดับถัดลงไปไม่มีสิทธิในทรัพย์มรดกของผู้ตายเลย”  เมื่อเข้าใจแล้วว่า  ทายาทอันดับต้นๆ เท่านั้นที่จะมีสิทธิได้รับทรัพย์มรดก  ต่อไปจะอธิบายในเรื่องของ  อันดับของทายาทต่อไป 

อันดับของทายาท  นั้น  มีจำนวน  6  อันดับ  และทายาทพิเศษอีก  1 อันดับ  ได้แก่  ทายาทชั้นที่  1  คือ  ผู้สืบสันดานได้แก่  ลูก  หลาน  เหลน  เป็นต้น  ทายาทชั้นที่ 2  คือ  บิดา  มารดา  ของเจ้ามรดก  ทายาทชั้นที่ 3  คือ  พี่น้องร่วมบิดามารดาเดียวกัน  ทายาทชั้นที่   4  คือ  พี่น้องร่วมบิดาหรือพี่น้องร่วมมารดาเดียวกัน  ทายาทชั้นที่  5  คือ  ปู่  ย่า  ตา  ยาย  ทายาทชั้นที่  6  คือ  ลุง  ป้า  น้า  อา  และทายาทพิเศษ  คือ  คู่สมรส 
ตามหลักเกณฑ์ที่ได้อธิบายไปแล้วว่า  ทายาทที่มีอันดับต้นๆ  จะได้รับทรัพย์มรดกของเจ้ามรดก  ส่วนทายาทถัดชั้นลงมาจะไม่ได้รับทรัพย์มรดก  แต่ทายาทชนิดพิเศษหรือคู่สมรส  มีสิทธิได้รับทรัพย์มรดกร่วมกับทายาทชั้นอื่นๆ  ทุกชั้น  ส่วนรายละเอียดของทายาทชนิดพิเศษจะอธิบายในหัวข้อ  ทายาทพิเศษหรือทายาทประเภทคู่สมรสต่อไป  ส่วนทายาทชั้นที่  1  และ  ชั้นที่  2  จะมีสิทธิได้รับทรัพย์มรดกเท่ากัน  เป็นข้อยกเว้น  มาตรา  1630   ยกตัวอย่างเช่น   นายร่ำรวยเจ้ามรดก  มีนายแดง  นางดำ  เป็นบิดามารดา  ยังมีชีวิตอยู่  มีนางเขียวเป็นภริยาจดทะเบียนถูกต้องตามกฎหมาย   มีบุตรร่วมกัน  จำนวน  2 คน  คือ นายมา  กับนางสาวสุดสวย  และมีนายใจ  และนางสาย  เป็นพี่น้องร่วมบิดามารดาเดียวกัน  มีนายดี  เป็นลุง  นายตาเป็นตา  จากหลักกฎหมายตามมาตรา  1630  และมาตรา  1629   เป็นกรณีญาติสนิทตัดญาติห่าง  ดังนั้นผู้มีสิทธิได้รับทรัพย์มรดก  คือ  นายแดง  นางดำ  นายมา  นางสาวสุดสวย  และนางเขียว  คนละส่วนเท่าๆกัน  ส่วนทายาทอื่นถูกตัดไม่ได้รับทรัพย์มรดกตามมาตรา 1630  ผู้มีสิทธิร้องขอเป็นผู้จัดการมรดกคือ    นายแดง  นางดำ  นายมา  นางสาวสุดสวย  และนางเขียว  เป็นต้น  หลักกฎหมายดังกล่าวได้บัญญัติไว้ในมาตรา  1629  ว่า  “ทายาทโดยธรรมมีหกลำดับเท่านั้น  และภายใต้บังคับแห่งมาตรา  1630  วรรค2  แต่ละลำดับมีสิทธิได้รับมรดกก่อนหลังดั่งต่อไปนี้  คือ  (1)ผู้สืบสันดาน(2)บิดามารดา(3)พี่น้องร่วมบิดามารดาเดียวกัน(4)พี่น้องร่วมบิดาหรือมารดาเดียวกัน(5)ปู่  ย่า  ตา  ยาย  (6)ลุง  ป้า  นา  อา  วรรคสอง  คู่สมรสที่ยังมีชีวิตอยู่นั้นก็เป็นทายาทโดยธรรม  ภายใต้บังคับของบทบัญญัติพิเศษแห่งมาตรา  1635”  ดังนั้น  ผู้ที่จะเป็นผู้จัดการมรดกจะต้องมีสิทธิได้รับทรัพย์มรดกด้วย  โดยต้องพิจารณาอาศัยหลักเกณฑ์ตามมาตรา  1626  ดังกล่าวเป็นข้อพิจารณา
ตัวอย่างคำพิพากษาของศาลฎีกา  ดังนี้ 
ตัวอย่างที่  1  ตามสัญญาประนีประนอมยอมความระบุว่า ผู้ตายและผู้คัดค้านจะไปดำเนินการจดทะเบียนเลิกรับบุตรบุญธรรมภายใน 30 วัน นับแต่วันที่ทำสัญญา หากผู้คัดค้านผิดสัญญาให้ถือเอาคำพิพากษาตามสัญญาประนีประนอมยอมความแทนการแสดงเจตนา ซึ่งศาลชั้นต้นมีคำพิพากษาเสร็จเด็ดขาดไปตามสัญญาประนีประนอมยอมความดังกล่าวแล้ว แม้ผู้ตายและผู้คัดค้านยังไม่ได้นำข้อตกลงดังกล่าวไปจดทะเบียน การเลิกรับบุตรบุญธรรมระหว่างผู้ตายและผู้คัดค้านย่อมมีผลแล้วนับแต่เวลาที่คำพิพากษาตามสัญญาประนีประนอมยอมความถึงที่สุดตามบทบัญญัติแห่ง ป.พ.พ. มาตรา 1598/36 ผู้คัดค้านจึงไม่ได้มีฐานะเป็นบุตรบุญธรรมของผู้ตายและไม่อยู่ในฐานะทายาทลำดับที่หนึ่งตาม ป.พ.พ. มาตรา 1598/28, 1629 ไม่เป็นผู้มีส่วนได้เสียในกองมรดกในฐานะทายาทโดยธรรม(คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 4419/2562)
ตัวอย่างที่  2  พินัยกรรมระบุยกทรัพย์สินทั้งหมดของผู้ตายให้แก่บุตรทั้งสาม คือ เด็กหญิง บ. เด็กชาย ฉ. และเด็กหญิง ก. ดังนั้นแม้จะฟังว่า ผู้คัดค้านเป็นบุตรของผู้ตายที่ผู้ตายรับรองแล้วอันถือว่าเป็นผู้สืบสันดานเหมือนกับบุตรที่ชอบด้วยกฎหมาย ตาม ป.พ.พ. มาตรา 1627 ซึ่งมีฐานะเป็นทายาทโดยธรรมของผู้ตายตามมาตรา 1629 (1) ก็ตาม ผู้คัดค้านก็ถูกตัดมิให้รับมรดก ตามมาตรา 1608 วรรคสอง ผู้คัดค้านจึงไม่ใช่ทายาทหรือผู้มีส่วนได้เสียอันจะมีสิทธิยื่นคำร้องคัดค้านและร้องขอให้ตั้งผู้จัดการมรดก ตามมาตรา 1713 และ 1727 วรรคหนึ่ง(คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 14777/2558)
ตัวอย่าง ที่  3    ตามบทบัญญัติ ป.พ.พ. มาตรา 1629 รวมทั้งบทบัญญัติประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ บรรพ 5 ครอบครัวและบรรพ 6 มรดก ไม่มีข้อความใดที่บ่งชี้หรือแสดงให้เห็นว่าทายาทโดยธรรมลำดับ (3) ถึง (6) ต้องชอบด้วยกฎหมายกับมีสิทธิและหน้าที่ต่อกันในทางครอบครัวจึงจะมีสิทธิรับมรดก คงมีแต่ข้อความที่บ่งชี้ให้เห็นว่าทายาทโดยธรรมลำดับ (1) เฉพาะชั้นบุตรและ (2) เท่านั้นที่ต้องชอบด้วยกฎหมายกับมีสิทธิและหน้าที่ต่อกันในทางครอบครัวจึงจะมีสิทธิรับมรดก ทั้งนี้ตามมาตรา 1461 ถึงมาตรา 1484/1 และมาตรา 1627 ดังนั้น ไม่ว่าบิดาของผู้ตายจะชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ก็ไม่ใช่สาระสำคัญที่จะทำให้ความเป็นทายาทโดยธรรมลำดับ (3) พี่น้องร่วมบิดามารดาเดียวกัน (4) พี่น้องร่วมบิดาหรือร่วมมารดาเดียวกัน (5) ปู่ ย่า ตา ยาย (6) ลุง ป้า น้า อา ของผู้ตายเปลี่ยนแปลงไป เพราะกฎหมายมิได้กำหนดว่าการเป็นพี่น้องร่วมบิดามารดาเดียวกัน พี่น้องร่วมบิดาหรือร่วมมารดาเดียวกัน ปู่ ย่า ตา ยาย และลุง ป้า น้า อา ชอบด้วยกฎหมายต้องให้บิดาของผู้ตายเป็นบิดาชอบด้วยกฎหมายหรืออย่างไรจึงถือว่าชอบด้วยกฎหมาย ดังนี้ ต้องถือความเป็นพี่น้องร่วมบิดามารดาเดียวกัน พี่น้องร่วมบิดาหรือร่วมมารดาเดียวกัน ปู่ ย่า ตา ยาย และลุง ป้า น้า อา ตามความเป็นจริง เมื่อผู้คัดค้านที่ 2 เป็นน้องชายของ พ. ซึ่งเป็นบิดาของผู้ตาย ผู้คัดค้านที่ 2 จึงเป็นอาของผู้ตายอันเป็นทายาทโดยธรรมลำดับที่ (6) ของผู้ตายตามมาตรา 1629 (6) เมื่อผู้ตายไม่ได้ทำพินัยกรรมไว้และไม่มีทายาทโดยธรรมลำดับ (1) ถึง (5) ผู้คัดค้านที่ 2 ย่อมมีสิทธิรับมรดกของผู้ตายตามมาตรา 1620, 1629 และ 1630(คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 7005 - 7006/2555)